Zoals bekend mag zijn ben ik ooit mijn weblog begonnen om hobbygenoten te vinden in Twente/Overijssel, met als onderliggende gedachte ooit een club op te richten
Contacten zijn er zeker ontstaan met veel slotrace hoogtepunten, humor en gezelligheid.
Van een club is het nooit gekomen dat blijkt in Twente al erg lang een probleem te zijn - lees maar verder....
Gisteren kreeg ik ineens een e-mail van een heer die mijn blog had gevonden. Als oud Twentenaar heeft hij interesse in hoe het slotracen er op dit moment in onze regio bij staat. Ik kreeg daarbij een prachtig geschreven stuk geschiedenis. Ik moest de schrijver melden dat er in Overijssel maar 1 club is, te weten `Speedtrack´ maar niet in Twente. Ik heb onder andere geschreven over wat wij als Tukkerse thuisracers toch nog hebben gedaan en beleefd in de afgelopen 10 jaar - zoals volgers van dit blog al wel weten.
Ik kreeg de behoefte het verhaal op dit blog te zetten, niet in de laatste plaats in de hoop dat dit wellicht aanleiding mag zijn tot nieuwe contacten met andere slotraceliefhebbers en heb daarvoor niet alleen toestemming gekregen, maar tevens een nog uitgebreider verhaal.
De enige conditie is dat de schrijver anoniem wenst te blijven en dat respecteer ik uiteraard.
Hierbij het verhaal:
In Hengelo stond in het Beetshuis een 34 meter lange 6
sporen baan. Het Beetshuis was een jongerencentrum waar wekelijks, lokale,
Nederlandse en Engelse bands optraden. Op het podium, pal naast de baan, traden
op: The Troggs, The Tremeloes, Faghm, Them, John Mayall and thé bluesbreakers.
De slotrace baan van de Hengelose Mini Racing Club was gebouwd door ingenieurs
van een van de grootste werkgevers van Hengelo, Hollandse Signaal Apparaten.
Iedere vierkante centimeter van de ruimte was gebruikt voor de baan. Voor de
elektronica, de koperen geleiders en het frezen van de slots was uitbundig
gebruik gemaakt van materialen en kennis van het bedrijf waar radar voor de
marine werd geproduceerd. De baan was beschilderd met grijze schoolborden verf,
als een consequentie daarvan was de slijtage van de banden enorm. Chemische
substanties voor meer grip op de baan waren streng verboden.
De baan was moeilijk berijdbaar. Enorme hoogte
verschillen, scherpe bochten, gevolgd door een kuip annex stijle wand van meer
dan 35 graden maakten een vloeiende ronde een uitdaging. Jonge rijders werden
goed begeleid met materiaal (van de club). De bestuursleden hadden contacten met
verschillende andere clubs op Texel, in Enschede, in Groningen en in Uden. Rond
1968-1970 had de club meer dan 15 jeugdleden. Voor hen werd zelfs geprobeerd
een reeks van wedstrijden voor de jeugd te houden op verschillende plaatsen in
Nederland.
Helaas, het Beetshuis stond aan het grootste kruispunt
(de Thiemsbrug) van Hengelo. De A1 liep in Hengelo muurvast en de Thiemsbrug
moest worden vergroot, ten koste van het Beetshuis. In 1971/1972 is de baan
samen met het poppodium in stukken het Beetshuis uitgedragen: richting
vuilstort.
Op een steenworp afstand van het stadhuis van Enschede
aan de Walstraat 1 verscheen in 1966 een commerciële baan, met acht sporen, 48
meter lang. Voor een gulden kon iedereen 10 minuten een auto op de baan zetten
en rijden. Slot 69 was enerzijds een bedrijf en anderzijds een plaats waar een
zeer actieve groep van racers avond na avond rondjes reed. De Walstraat bestond
uit huizen, cafe's en kamers met rode lichten. Op 17 januari 1971 liep een
Italiaan Slot 69 binnen en stopte twee jeugdige racers een paar kaartjes in de
hand en tuimelde letterlijk weer naar buiten. Niemand verstond zijn Italiaanse
woorden. Het waren kaarten voor de hoofdtribune van het Diekman voor de
wedstrijd Twente - Juventus. Beide jongens zagen Twente met 2-2 gelijk spelen.
Op de houten baan is in 1970 het eerste Europese
Kampioenschap gereden, 's avonds bracht Sport in Beeld een item van precies een
minuut over de wedstrijd. Dat tekent ook het niveau waarop in Enschede is
geraced. Dat was toch erg hoog. Het blad model Cars werd stuk gelezen. De
chassis van mannen als Barry Magee, Mark Moser, Bob Hallums, Bob Emott of
Ronnie Spencer Junior die wonnen op de legendarische baan van Tottenham, werden
zorgvuldig geanalyseerd en verbeterd. Iedereen reed met de nieuwste motoren van
Mura of Champion, die per postorder werden besteld in Engeland.
De eigenaar van Slot 69 heette Karreman, een handige
ondernemer. Hij bezat tevens een vlakke vier sporen baan, die door ruimte
gebrek niet kon worden opgezet. Beide banen waren doordrenkt met substanties
(olie?) waardoor de banden meer grip kregen. Een hand plaatsen op de baan voor
het terugplaatsen van een auto leidde onvermijdelijk tot een gevaarlijk krakend
geluid. Wat van slot 69 is geworden is onbekend, het pand stond plotseling
leeg. Een groep fanatieke racers kreeg
in 1971 al ruzie met dhr. Karreman over het gebruik van de baan. Zij hebben een
eigen club opgezet. In het tijdsbestek van een jaar bouwden zij een houten baan
met acht sporen met een lengte van 45 meter. De baan was ingenieus ingebouwd in
een loze ruimte van een speeltuingebouw, in de wijk Twekkelerveld. De baan
heeft enkele jaren dienst gedaan, maar de animo voor slot racing verdween
geleidelijk aan. Een uitslaande brand in het speeltuin gebouw zorgde er voor dat
slot racing in Enschede letterlijk in rook opging.
Nog een laatste onbenullig detail, maar wel leuk. Ik
speelde vroeger handbal. Eerst bij Olympia Hengelo en tijdens mijn studie
speelde ik voor Sparta '75. Ik werd gevraagd voor het Dagblad van het Noorden
de wekelijkse handbal pagina (op maandag) vol te schrijven. Ik werd uitgenodigd
bij de toenmalige correspondent thuis.
In de boekenkast stond een zelf gebouwde slot car auto (1:32). Waar kwam de
auto vandaan? Hobby? Thuisbaan? Nee, uit de Mesdag Kliniek. Hij was
activiteiten begeleider in de Mesdag Kliniek en daar stond een houten baan, 36
meter met zes sporen. Gebouwd door personeel met patiënten/gevangenen. Jaren
lang zijn wedstrijden gehouden (intern!). Ik sprak hem in 2012 voor het laatst.
Onvermijdelijk kwamen we lachend op het autootje terug. Volgens hem bestond de
baan nog steeds, ergens op zolder, in de Mesdag. Nooit meer gebruikt sinds de
jaren zeventig.
Ik wens u veel plezier met uw hobby/sport.
Met vriendelijke groeten vanuit Vizianagram, Andra
Pradesh, India (!!)
Wie kan, wil hier op reageren?
5 opmerkingen:
Schitterend verhaal Henk en herkenbaar. Ik heb ook in begin jaren 70 gereden met die 1:24 slotcars, zelfbouw met een chassis van Bob Emott uit het blad Model Cars. In Eindhoven op de zolder van een school op een snelle houten 8 sporen baan. Wij reden met Mura Group 20 Motoren en ook wel eens met zelf gewikkelde motoren, maar die hielden het maar 5 rondjes uit, dan vloog de soldeer van de collector, maar we hadden lol. Ook eens aan een nationale race in Uden mee gedaan, eindigden in het middenveld, leuke tijd, maar door de steeds sneller en duurdere motoren is de slotracesport ten onder gegaan. En na 35 jaar de slotracehobby weer opgepakt en rij nu bij Speedtrack in IJsselmuiden.
Slotrace groet, Roel
Hallo Henk,
Ik lees leuk stukje vergane glorie over het Beetshuis in Hengelo, hier heb ook eind 60'er jaren geracet. Het was, voor wat ik nog in mijn geheugen kan herinneren een track met 4 lange rechte stukken een giga kuipbocht. Het Beetshuis was in een aparte ruimte in de hal van de Heemaf aan de Bornsestraat bij de "Thiemsbrug".
Wat mij altijd nog is bijgebleven was dat er altijd een heel penetrante geur hing. Ik had toen 2 slotcars dat waren een 1:24 Cox? deze huurde van de club en een eigen 1:32 Fleischmann witte Porsche Carrera.
Grt. FerryFazzt
we zijn inmiddels ruim 9!!!!!! jaar verder na de eerste oproep, of er nog slotracers zijn in de buurt? ik durf met zekerheid te stellen, dat ze er wel zijn, maar niet de interesse hebben om met 'vreemden' iets op dat vlak te doen. ik heb het genoegen gehad om op TwentTrack plastic te rijden en inmiddels ook op hout. gait uut delden en mr TwentTrack heb ik mogen plezieren met een paar rondjes op mn bescheiden baantje op de te kleine zolder. ben es op pad geweest met harold. ook een paar vrienden weten te porren om een vrijdagavond te gaan racen in kampen. kortom interesse onderling was er wel, maar dat moet dan wel van alle kanten komen en daar zit em nou net de kneep. dat het slotracen nu op een heeeel laag pitje staat hier in twente, moge duidelijk zijn. een paar jaar geleden had je iemand uit haarle, delden en uit vriezenveen((the finisher)waarvan ik de identiteit heb weten te achterhalen en totaal geen interesse meer heeft)) slotracers die wel te porren zijn om onderling het eea te doen zijn naar mijn mening ferry, harold, henk en ondergetekende.
een vaste locatie is een utopie, maar er ligt her en der een x aantal meters scalextric waar geen donder mee word gedaan.
wie weet.......
groet joop
Naar aanleiding van dit artikel heb ik wat op mijn blog h=geschreven: http://speedtrackblog.blogspot.nl/2016/02/nostalgie-ofwel-back-to-70s.html
Wat leuk om te lezen zo. Mijn vader nam tevens deel aan dergelijke wedstrijden,eveneens in Engeland, Duitsland, België etc. De naam Barry magee sloeg ik wel op aan. Die heeft destijds nog in Uden gewoond alwaar hij tevens reed bij mrtu in Uden tezamen met o.a. mijn vader. Zelf was ik maar een menneke van 8. Nu 30 jaar later sta ik op het punt om alsnog lid te worden. Erg leuk om te lezen dat dergelijke zaken leven door het gehele land. Vriendelijke groet, Jordi. (Uden)
Een reactie posten